Gisteren tot de grens, vandaag eroverheen

Na het afzien van gisteren stond er vandaag een relatief korte etappe op het programma. Bijna negentig kilometer met 1600 hoogtemeters. Een makkie zou je zeggen voor een normale fietsdag. Echter niet in de Cape Epic. De vermoeidheid, de hitte en het structureel te weinig eten begint zijn tol te eisen. Vanmorgen konden we een half uurtje langer in ons tentje blijven liggen. De starttijd van 07:30 uur in de laatste startgroep heeft dan wel weer zo zijn voordeel. Het ontbijt gaat er bij Peter weer met veel moeite in. Hij is duidelijk de inspanning van gisteren nog niet te boven gekomen.

Het is nog even zoeken waar we onze ‘schandelijke’ blauwe nummerborden moeten ophalen en op het nippertje krijgen we ze nog uitgereikt. Vandaag vertrekken we uit Ceres en gaan we op weg naar Worcester. Het ziet ernaar uit dat het vandaag gelukkig niet extreem warm gaat worden. Hier en daar een wolkje zorgt voor wat verkoeling naast de harde wind die vanaf de start heerlijk in onze rug staat te duwen.

Op ongeveer 25 kilometer komen we na een relatief makkelijk stuk met wat korte klimmetjes en single trail afdalingen bij waterpost 1 aan. Het gaat al vanaf de start niet echt soepel (behalve dan wanneer het op asfalt naar beneden gaat). Peter heeft een duidelijk gebrek aan energie. Het is vandaag niet de hitte wat een probleem gaat geven. We rijden alweer bijna helemaal achteraan en langzaam trekken we onszelf weer op gang. Zelfs stukken vlakke weg met de wind in de rug zijn al een kwelling aan het worden en met wat duwen en trekken blijven we kilometer na kilometer afleggen. Wanneer we weer via een mooi pad het fynbos induiken is het over. Elk meter omhoog kost Peter teveel kracht en energie. Tien kilometer voor waterpost 2 worden we ingehaald door de medische dienst die ons verder goed in de gaten blijft houden. Het is dan al duidelijk dat Peter bij waterpost 2 niet verder zal kunnen gaan. De snelheid is er volledig uit, op deze manier gaan we de finish nooit halen. Bij waterpost 2 staan ze ons al op te wachten en wordt Peter meteen in een tent op een stoel gezet. Simpelweg op, uit en over voor vandaag.

Met de garantie dat ze hem niet meer op de fiets laten stappen ga ik proberen nog wat tijd goed te maken. Door de afgelopen dagen van zeer rustig rijden is er duidelijk nog energie over. Tijd voor wat gasgeven. Omdat we in de achterhoede reden haal ik tientallen vermoeide teams in. Waar iedereen moet lopen kan ik hard doorfietsen. De kilometers vliegen voorbij en ruim voor de deadline kom ik eindelijk een keer wat vroeger op de middag door de finish.

Peter is ondertussen ook gearriveerd en heeft al een patatje en een hamburger achter de kiezen. Dat doet wonderen en snel ga ik ook aan de vette hap, heerlijk.

Het avondeten smaakt voor de verandering ook wat beter doordat onze magen wat meer de tijd hebben gekregen om te herstellen van alle zoete troep.

Morgenochtend staat er een tijdrit van 27 kilometer met 860 hoogtemeters op het programma. Peter is verstandig en slaat een dagje over. Ik moet als een van de laatsten van het klassement als 12e starten. Voordeel is dan wel dat ik weer vroeg klaar ben en de rest van de dag kan uitrusten

Morgen zullen we jullie een kijkje achter de schermen van de Cape Epic geven.

Bas