Wat is nu zes minuten op tien uur fietsen? (lekker belangrijk!)

Lekker belangrijk is wel van toepassing op ons ‘lijden’ van vandaag. Vannacht is een zesentwintig jarige collega racer/journalist in zijn slaap overleden. Nog geen vijf meter van ons tentje heeft men om 05:00 uur nog al het mogelijke gedaan om hem te redden maar het mocht niet meer baten. Absoluut geen ongetrainde ongezonde jongen (bij de eerste 20 in het klassement). Het was moeilijk om dan ook vandaag op gang te komen.

We zijn een startvak teruggevallen en moesten dan ook in de ‘kreukelzone’ starten. Rustig gestart maar toch werd het alweer redelijk snel pittig door de combinatie van stof, hitte en een zeer stevige klim. De eerste dertig kilometer waren nog redelijk te doen maar Peter had de hitte alweer goed onder zijn hoofddeksel zitten. Koelen, koelen en zoveel mogelijk drinken is in dit soort omstandigheden uiteraard van groot belang maar op een gegeven moment gaat de maag protesteren. Zo ook bij ons. Niet al te erg maar genoeg om niet optimaal te kunnen drinken.

Tussen drinkpost 1 en 2 gaat het nog redelijk goed. Wel een paar zeer zware klimmen waar we regelmatig van de fiets moeten maar we komen nog langzaam vooruit. De route van vandaag is gelukkig veranderd waardoor we 600 hoogtemeters kado krijgen. Vanaf waterpost twee krijgen we te horen dat het verder nog redelijk eenvoudig wordt met wat kleine klimmetjes en hier en daar los zand. Ja, ja dat kennen we. Als we het dal achter waterpost twee induiken stijgt de temperatuur naar ruim veertig graden! De beklimmingen worden een lijdensweg voor Peter die regelmatig ergens in de schaduw moet gaan zitten om enigszins te herstellen. Met hangen en wurgen komen we uiteindelijk bij waterpost drie. Ondertussen worden we begeleid door een heel circus aan medische bezemwagens, motoren en quads. We rijden laatste maar hebben nog genoeg tijd om de deadline van tien uur te kunnen halen. Alleen nog maar wat los zand en alles vlak *&^&#^%$%$^$#@. De stukken mul zand zuigen het laatste beetje energie uit Peter maar hij blijft heel knap stug doortrappen zonder zich over de kop te jagen. Het gaat zoals het gaat. Als we volledig kapot over de finish komen blijken we ongeveer 6 minuten te laat te zijn. Onze startnummerborden worden zonder pardon van onze sturen gehaald en we zijn verbannen naar de groep met de blauwe nummerborden. Nog een keer te laat komen betekent helemaal geen nummerbord meer.

Door onze late finish is onze maag nog lang niet toe aan vast voedsel als het tijd is om te eten. Met veel moeite proppen we wat naar binnen. Peter rolt meteen zijn bed in om te proberen te herstellen. Morgenochtend zullen we bekijken hoe we ons voelen en de taktiek bepalen. De gezondheid gaat voor alles. De motivatie is nog steeds goed dus er is een goed kans dat we het gewoon weer gaan proberen.

Slaap lekker! Peter en Bas